Kun je iets meer over jezelf vertellen?

Mijn naam is Annelieke, een 30-jarige coördinerend begeleider en verpleegkundig begeleider. Mijn reis in de zorg begon toen ik 23 was, na mijn studie sociaalpedagogische hulpverlening. Ik startte mijn carrière als invaller bij Kerkelanden, waar ik alleen ervaring had met de doelgroep van licht verstandelijk beperkten. Geconfronteerd met mijn beperkte medische kennis, besloot ik verpleegkunde duaal te studeren. Deze keuze heeft me door zes verschillende afdelingen in het ziekenhuis, maar uiteindelijk bracht mijn hart mij terug naar Kerkelanden. Hier werk ik nu in een huiselijke en warme sfeer, omringd door een doelgroep die ik echt ken en waardeer.

Kun je iets vertellen over de doelgroep waar jij mee werkt?

Ik werk op woning 85/87, waar dertien bewoners tussen de 49 en 81 jaar wonen met diverse beperkingen, zoals het syndroom van Down, lichte tot matige verstandelijke beperkingen, en sommigen met lichamelijke achteruitgang. Deze combinatie van behoeften heeft geleid tot de integratie van meer verpleegkundigen in ons team, waardoor een betere mix van medische en agogische vaardigheden is ontstaan. Deze diversiteit maakt mijn werk elke dag dynamisch en leerzaam.

Wat maakt deze doelgroep bijzonder?

Deze doelgroep is uniek vanwege hun diversiteit en complexiteit. Het werken met bewoners die variëren van lichte tot ernstige beperkingen, sommigen die niet kunnen praten, vereist een detective-achtige benadering en fijngevoeligheid in het observeren en reageren op hun behoeften. Vooral de bewoners met autisme vereisen een subtiele aanpak, waarbij ik moet achterhalen wat ze echt nodig hebben. Deze constante observatie en aanpassing maken mijn werk zowel uitdagend als ongelooflijk verrijkend.

Wat was jouw beeld bij de doelgroep voordat je startte? En is deze nu anders dan je destijds voor ogen had?

Toen ik begon was ik onervaren. Ik dacht dat mijn achtergrond in Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) goed zou aansluiten, maar al snel ontdekte ik de complexiteit van de zorgbehoeften van onze cliënten. Nu, jaren later, kijk ik terug op die beginfase en besef ik hoeveel ik heb geleerd. Mijn begrip en vaardigheden zijn enorm gegroeid, waardoor ik nu met veel meer vertrouwen en competentie mijn werk doe.

Wat is de toegevoegde waarde van dit werk voor jou als professional? (Professionele ontwikkeling)

Professioneel gezien heeft dit werk me enorm geholpen. Mijn ervaringen in de gehandicaptenzorg hebben mij geholpen om steviger in mijn schoenen te staan in het ziekenhuis, waar ik gemakkelijker contact maakte met patiënten. Mijn collega's herkenden mijn achtergrond en vroegen vaak om mijn hulp. Ik ben communicatief sterker geworden en voel me veel zekerder in mijn vak.

En wat is de toegevoegde waarde van dit werk voor jou als persoon? (Persoonlijke ontwikkeling)

Persoonlijk heeft dit werk mij enorm verrijkt. Het heeft mij vooral geleerd om te luisteren en empathisch te zijn. Mijn waardering voor de doelgroep is diep gegroeid. Ik ben zachter en begripvoller geworden, dankzij mijn interacties met de bewoners.

Hoe is de samenwerking met het huidige team?

De samenwerking binnen mijn team is fantastisch. Het begon met de nodige uitdagingen, maar nu steunen we elkaar volledig. Er heerst een sfeer van gelijkheid en respect, en iedereen is bereid een stap extra te zetten voor onze bewoners. Dit heeft ons als team sterker gemaakt. Iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheden, zoals ik die heb voor medicatie, maar we helpen elkaar waar nodig.

Als je denkt aan je ultieme carrièredoel, wat is dat dan en waarom?

Mijn ultieme carrièredoel is om coördinerend verpleegkundige te worden binnen deze locatie. Hoewel ik mij bewust ben van de onzekerheden over de toekomst, blijf ik leergierig en toegewijd aan mijn huidige locatie. Ik voel dat er nog zoveel meer is dat ik kan leren en bijdragen hier.

Welke momenten in jouw werktijd op de locatie zijn jou het meeste bijgebleven?

De momenten die me het meest bijblijven, zijn vaak de kleine dingen. Bijvoorbeeld de keer dat ik een cliënt meenam naar het Wilnis festival en zijn vreugde zag, of toen een cliënt spontaan aanbood om mij te helpen met de was. Het zijn deze momenten van verbinding die mijn werk zo waardevol maken.

Heb je ook wel eens minder leuke momenten meegemaakt met cliënten?

Tuurlijk, dat hoort er altijd bij! Ik heb ook moeilijke momenten meegemaakt, zoals het overlijden van cliënten. Deze situaties zijn emotioneel zwaar, maar hebben me geleerd om veerkrachtig te zijn. Ik focus me op de positieve impact die we kunnen hebben en het belang van steun binnen het team tijdens deze tijden.

Wat zou je nieuwe studenten (jouw nieuwe collega’s) willen meegeven?

Ik zou nieuwe studenten willen aanmoedigen om open te staan voor alles wat deze doelgroep te bieden heeft. Wees geduldig, observeer, en leer. De ervaringen die je hier opdoet, zijn onbetaalbaar en zullen je vormen als professional en als mens.